Por que escribes

EU ESCRIBO


Cando vai frío.
Cando xogo a ser quen non son, abro os ollos máis que nunca

e pinto as súas ventás dun negro brunido

no que a tinta da miña pluma travesa

salpica as caras

dos xordos, mudos,

paralíticos e cegos que me sorrín, só como súplica para que lles deixe camiñar sobre a miña descolorida letra,

para poder escoitar o rasgueo da tinta do meu instrumento sobre o papel,

para berrarse uns a outros e namorarse cos seus xa prudentes ollos dos do outro. Golpean na firme caixa de madeira na que os arroupo, sacódense, peléxanse por abandonar esa escura sala de espera na que xogan a adiviñar en que ollos vestirse ou que bicos deben dar.

Patean as xitanas, morren os dragóns e soñan os pequenos príncipes,

e así todos os días, así día tras día,

cos ollos bautizados e os labios caídos, cansos de durmir cun non é para sempre escrito na almofada e emborrachados de imaxinar o que imaxino.

Por iso, por iso escribo,

porque aínda me doen os seus xeonllos fincados na áspera madeira

e porque quero escribilos, porque aínda quedan moitas persoas que inventar.

                                                                                                                                          Ana

Ana  acaba de gañar o 1º premio de microrrelatos da SEDLL